Myślałem blogowanie w Szkole Nawigatorów zacząć od czegoś lżejszego, ale uznałem, że może jednak się nie wygłupiać tak od razu. Jak pouczają mądrzejsi, kto chce żyć lekko, będzie miał w życiu ciężko. Jak nie podołam, to wielkiego wstydu nie będzie. Wezmę na warsztat od razu temat za ciężki i gabarytów takich, że aż męczy przy obchodzeniu. Nie to, żebym miał coś szczególnie ważnego do powiedzenia. Może ktoś dopowie.

Kilka lat temu Toyah nazwał diabła takim oto opisowym imieniem: TenKtóryNiePrzepuszczaŻadnejOkazji. Jest w tej nazwie ostrzeżenie, wezwanie do tego, aby każdy miał się na baczności. Dodać warto, że tym bardziej trzeba się mieć na baczności, że to nie tylko o człowieka chodzi, bo przecież TenKtóryNiePrzepuszczaŻadnejOkazji, gdyby tylko mógł, to uderzyłby bezpośrednio w Boga, a nie zawracał sobie głowy ludzkim drobiazgiem. Ale nie może, więc stąd tak się uwija i krąży, aby nie przegapić najmarniejszej nawet możliwości dokuczenia Stwórcy. W sumie walkę ma beznadziejną, bo ilość nie przechodzi w jakość, ale co uszczerbi, to jego.

Nazwa ta mówi też o ludzkiej bezradności, bo jak się nie obrócić, to zawsze oczy z przodu, a wkoło noc czarna. I choćby się wyćwiczyło nagłe zerkanie w celu przyłapania świata na powstawaniu za plecami, jak to się zabawiał człowiek w dzieciństwie na plotkę o tym, że istnieje tylko to, co jest obserwowane, to i tak się nie ustrzeże ciosu. Zresztą z wiekiem przekonujemy się coraz bardziej, że istnieje to raczej, co nie jest obserwowane. W tym podejrzeniu codziennie upewniają nas media. A i w życiu im dłużej żywym okiem przyglądamy się temu czy owemu, to coraz częściej dochodzimy do wniosku, że to lub tamto istnieć nie ma prawa i że się tylko wydaje. Czy to za piękne czy za brzydkie, aby było prawdziwe. Nie wyłączając z tego brzydkiego samego siebie.

Człowiek sam na sam z diabłem nie ma szans i tylko opieka Boska sprawia, że mimo okazji jakoś dycha i ciągle ma szanse nie dawać się okazjom. Więc za tę ochronę warto podziękować. I to jest pierwsza optymistyczna myśl, która się pojawia, gdy zastanowić się nad imieniem TegoKtóryNiePrzepuszczaŻadnejOkazji. Mimo że człowiek wręcz się naprasza, sprawdzając wszystkie drogi, zanim w końcu wybierze rozsądną, to Pan Bóg łaskawie go strzeże i od złego zachowuje. I za to wdzięczność się należy.

Druga pogodna myśl się nasuwa następująca. Jeśli imię TenKtóryNiePrzepuszczaŻadnejOkazji jest trafne, to może nieprzypadkowo ujawnia się w nim coś mechanicznego. Bezwzględnego. Gdy tylko ma możliwość, uderzy. Przecież nie może przepuścić żadnej okazji. To by się zgadzało, bo tak ślepa i niepowstrzymywalna jest nienawiść. Musi. Po prostu musi wierzgnąć. Jak maszyna napędzana nienawiścią. Więc może bywa narzędziem w ręku Boga, któremu Pan Bóg pozwala czasami działać, jak majster pozwala działać obrabiarce rozklekotanej, złośliwej i niebezpiecznej, ale skoro samo dobre Słowo nie skutkuje, to taki sposób dobry. 

Może tak łatwiej w pokorze znosić ciosy, gdy wierzy się, że to piłowanie, dłutowanie, frezowania, polerowanie jednak pod kontrolą Stwórcy się dzieje. I pozwolić na to w pokorze właśnie. Skoro człowieka upokarza prawie nie do wytrzymania to złudzenie, że jest traktowany przedmiotowo, obrabiany nieczule jakby był z kamienia, to TenKtóryNiePrzepuszczaŻadnejOkazji dopiero musi być upokorzony tym, że wie, że jest zaledwie młotkiem. Samobieżnym ale jednak młotkiem. 

Czasami jest strasznie trudno, bo jak trafi w sam w środek, w samo serce, jakby chciał rozbić w pył, to wtedy nic nie pozostaje jak prawdziwie uznać, że wszystko to marność, że naprawdę wszystko to marność. Więc choć ma władzę, to ma władzę jedynie nad krainą marności i choćby nie przepuścił żadniutkiej okazji i z każdej wycisnął sto procent, to ta władza marna jak marność nad marnościami.

To już mamy dwie właściwości imienia naszkicowane. A teraz trzecia związana z czasem. Okazja, więc coś, co się pojawia i znika w czasie. Jak to w życiu: okazja czyni złodzieja. Może czas płynie tylko dlatego, że człowiek musi dojrzewać lub dziecinnieć, aby nabrał wprawy nie korzystać z okazji i nie stwarzać okazji. Czasami trudno jest być powolnym materiałem w rękach Pana. Wszystko wkoło domaga się czynu lub zaniechania, z samego takiego powodu, że czas płynie i trudno w takiej okoliczności usiedzieć spokojnie lub nie poleniuchować przez chwilę zgubnie. I tak cały czas, bo jak mówi Tomasz a Kempis, nie masz wolności od kuszenia w tym życiu. No ale kiedyś się skończy, chociaż nie wiadomo, bo może to przygrywka tylko do prawdziwych zmagań po drugiej stronie. To na szczęście samo się okaże, myśleć o tym próżno, gdy tematów do rozważań codziennych aż nadto.

Gdybyż to było zawsze wiadomo, co jest dobre i czy na pewno. Ale nie jest. Za to jest nieustanny wybór, jak między radami mądrzejszych, które bywają sprzeczne w tej samej sprawie. Koniec końców człowiek i tak sam na sam wybiera bez pewności, czy należycie, bo najczęstszym podstępem szatana, jak poucza Święty Jan od Krzyża, jest, że "nie kusi wprost do złego, ale usiłuje wprowadzić w błąd pozorem dobra, ponieważ wie, że za jawnym złem nie pójdą tak łatwo. Dlatego trzeba ci się zawsze obawiać, nawet w rzeczach, które wydają ci się dobre..."

Jeśli nawet Pan Bóg nie pozwala diabłu na zbyt wiele i używa go tylko jak narzędzia obracając na dobro nienawiść mierzoną w kozłach mechanicznych, by w doczesności odskrobać z brudu i marności ludzką duszę, za co się wdzięczność należy, to jest jeszcze jedna właściwość omawianego imienia. TenKtóry, jak sama gramatyka wskazuje, jest osobą, więc ma wolną wolę, co przy inteligencji piekielnej dać musi nieludzką przebiegłość i sprawność dramaturgiczną. Cokolwiek o nim by nie było przez człowieka powiedziane, może to wykorzystać przeciw człowiekowi. Więc, traktując go jak osobę, chyba dobrze będzie nie poświęcać mu więcej ciekawości niż komukolwiek z obcych ludzi, tylko skupić się na tym, aby samemu innych do zła nie przywodzić. I to nie jest takie pogodne zadanie, bo wola cherlawa i szwankująca inteligencja, więc znów bez Bożej łaski się nie obejdzie.

	kamiuszek
	20 czerwca 2017 00:06