/edycja/
 

Bardzo mi miło, że otrzymałem tak skuteczne wsparcie od Nawigatorów.
Serwetnik z dużą przewagą wygrał głosowanie internetowe. Link do wyników konkursu:
 

 https://warmia.mazury.pl/turystyka-i-promocja/aktualnosci/6871-lampion-ceramiczny-regionalna-pamiatka-2021-roku

 
D Z I Ę K U J Ę !



/pierwotna treść notki/

Ogromnie dziękuję Gabrielowi, że umieścił informacje o konkursie, dzięki czemu wielu Nawigatorów oddało głos na mój projekt. Wielkie dzięki!

Kłaniam się Wszystkim i dziękuję najuprzejmiej za każde kliknięcie i dodatkowe za wsparcie na Facebooku. A szczególnie za udostępnianie swoim znajomym.
Przepraszam, że dopiero teraz, ale konkurs jest tak bardzo rozciągnięty w czasie, że najzwyczajniej zapomniałem o tym, kiedy rozpoczyna się etap dla internautów i tak ustawiłem sprawy w ostatnim czasie, że ta wiekopomna chwila dopadła mnie, między powrotem dzieci z wakacji, a malowaniem mieszkania rodziców. Tym mocniej dziękuję za wsparcie, które otrzymałem. Teraz trochę informacji.

Regulamin mówi, że głosowanie będzie trwało do 31 sierpnia. Organizator zarezerwował sobie czas na ogłoszenie werdyktu aż do 27 września. Właściwie to dwóch werdyktów, bo osobno decyduje internetowa publiczność, a osobno jury. W plebiscycie internetowym jest tylko jedna nagroda, więc jeśli ktoś jeszcze może, to proszę o głos na projekt nr 3.

Bezpośredni link do ankiety:
https://barometr.warmia.mazury.pl/ankieta/wypelnij/e06a89904af05a88b18003d460a77401c7cb8e1e

Stawiamy kropkę w kółeczku, a potem na dole strony klikamy "Zapisz".

Niestety zdjęcia wszystkich konkursowych prac nie są zbyt wysokiej jakości. Można to jednak uznać za jednakowo niesprawiedliwe dla wszystkich wszystkich uczestników, więc poniekąd sprawiedliwe. 

Gorzej że aranżacja zdjęcia zrobionego przez organizatora nie przedstawia mojej żaglówki, tak dobrze jakbym sobie tego życzył. Serwetki na tej fotografii włożone są w sposób utrudniający ewentualne wyjęcie, a przy tym - przez niepotrzebne ich złożenie - powierzchnia serwetkowego żagla jest nieproporcjonalnie mała.

Dlatego dołączam link do wpisu na FB, gdzie jest lepsze zdjęcie, a w komentarzu filmiki, pokazujące jak serwetnik spisuje się w praktyce. Wpis jest publiczny, więc jeśli nawet ktoś nie ma konta na FB, to i tak będzie mógł sobie bez problemu obejrzeć. 

https://www.facebook.com/juliusz.wnorowski/posts/523228765642370


A teraz ogólnie o pamiątkach, żeby nie było tak sucho w tej notce. Rynek pamiątek turystycznych jest spory, ale oferta dosyć monotonna. Czy taki konkurs poprawiają różnorodność asortymentu i sam w sobie służy promocji regionu? Pewnie tak, potencjalnie tak. 

Gabriel przypomina o decydującej roli dystrybucji. Warto zauważyć, jak błyskawicznie się zadomowiła i rozbudowała sieć Tiger. Są tam rzeczy całkiem, ale to całkiem zbędne, ale za to pomysłowe, sympatyczne, a jeśli kuriozalne - to jednak w sposób nie naruszający moralności publicznej.

Tiger nie promuje niczego prócz siebie. Jedyne emocje, z jakimi może się łączyć, wynikają z okoliczności jaką jest potrzeba nabycia wesołego, żartobliwego, niezobowiązującego prezentu. I to wystarcza, aby tę sieć stać było na sklepy przy najlepszych ulicach - Nowy Świat, Marszałkowska czy Plac Bankowy w Warszawie.

Jakże ogromną przewagę nad takim pustym komercyjnym magazynem mają zasiedziałe sklepy w dobrych lokalizacjach turystyczny. To znaczy powinny mieć, bo nie mają ni dudu. Prezentowany repertuar zatrzymał się gdzieś w czasach wczesnych odlewów z gipsu, a magnes na lodówkę zdaje się tu być  ostatnim krzykiem techniki. 

W sklepikach Malborka, Starówki albo Zamku Królewskiego czas jakby się zatrzymał. Chociaż dobrze wiem, że zajmują się nimi ludzie dzisiejsi, bo miałem przyjemność jakiś czas temu współpracować z kierowniwnictwem sklepu Zamkowego. A i same lokale są wnętrzarsko dopieszczone.

Czemu jednak wieje nudą? Repertuar oferowany przez producentów jest odwiecznie nijaki. Dziatwa szkolna cieszy się samą możliwością wydania prawdziwych pieniędzy na cokolwiek, więc przed pandemią interes się kręcił. Dorośli wybiorają prezent bezpieczny - biorą kubek z Klimtem zapakowany w solidne kolorowe pudło wielkości węglarki i załatwione.

Gdy porówna się ofertę naszych sklepików z pamiątkami z uroczym szaleństwem, jakie oferują podobne interesy w krajach o lepszej polityce kulturalnej, to się robi trochę smutno. Dzięki przyjaciółce, która nazwoziła różności z Europy, a także obfotografowała tamtejsze sklepikowe półki, mogłem się o tym przekonać naocznie. 

Dlaczego tak jest, że u nas wieje nudą. Nie mówię tutaj o straganach na kiermaszach, bo tam bywa dzielniejsze rękodzieło, nie mówiąc o tym, że kucie prawdziwego żelaza albo strzelanie z łuku, to jest wydarzenie. Przykro się robi, gdy patrzy się na siermięgę w departamencie gadżetów patriotycznych. Pierwsze skojarzenie, to estetyka chust żołnierzy wychodzących do cywila. Starsi pamiętają, młodszym obrazował nie będę, aby nie gorszyć plastycznie.

W sklepach z pamiątkami widać brak polityki kulturalnej państwa. Brak doktryny i jej plastycznego wyrazu. I brak wiary w to, że można bić się o uwagę turystów i ich euro, zamiast przerzucać tony wietrzejącego gipsu. Brak celu i sensu - i jak na jakiejś Eurowizji - krępujący brak repertuaru. Nie wiem, po co są wydziały wzornictwa, dlaczego ludzie odpowiedzialni za ofertę sklepów muzealnych nie rzucą tej roboty w cholerę, a projektowania naszych pamiątek nie przejmą po prostu chińscy producenci - tu przynajmniej mogłoby być od razu wesoło, a po jakimś czasie na pewno nie gorzej niż teraz.

Temat historyczny sam w sobie nie sprzedaje. To, co ma dawać moc, czyli dramatyczne, ciekawe, emocjonujące historie, będące duszą konkretnych lokalizacji, jest tylko ciężarem, gdy nie jest potraktowane z odpowiednią starannością. I świeżością. 

Sklejkowo-plastikowo-papierowy Tiger pożera rynek bibelotów, durnostojek i upominków, a sklepy w najlepszych lokalizacjach turystycznych, żyją tylko dzięki zwyczajowi, że jak wycieczka, to wypada kupić jakiś kurzołap.

Przy okazji, gdyby ktoś miał okazję wchodzić na malborski Górny Zamek, to tuż przy bramie może zobaczyć najlepsze rzeźby przedstawiające postaci historyczne, jakie ostatnio postawiono w Polsce. Są to pomniki kilku wielkich mistrzów Zakonu Krzyżackiego. Gdy porówna się jakość tych przedstawień z rzeźbiarską lipą, jaką fundujemy swoim bohaterom, to człowiek z chęcią w mordę by dał. Tylko komu?


Jeszcze raz dziękuję. Serdecznie pozdrawiam.

PS.
Nie piszę, ale regularnie zaglądam na SN. Czytam prawie wszystkie notki i większość komentarzy. 

	kamiuszek
	22 sierpnia 2021 23:30