Chlorze, dziękuję za komentarz. Wzięte z sufitu i istotnie wzięte warunkowo. Taki już urok założeń. Ludzie często dążą do tego, żeby powstawały rzeczy "tyle samo warte". To jest jeden z powodów (nie najistotniejszy zapewne, ale jednak jest), dla których złotówka jest równa złotówce, a gol na boisku równy golowi. Chyba umiejętność tworzenia rzeczy, które są takie same, które nie są jedyne w sobie, to jest ludzka i tylko ludzka zdolność. Być może tak jest dlatego że ludzie nie tylko podlegają regułom, ale również potrafią je tworzyć.  

Czy znane są przypadki z historii gdzie:

1. C kolaborując z zespołem DEF utrzymał się przez dłuższy czas, i co ważne, przeżył podjęte przez AB działania odwetowe?
2. C pozostaje długi czas w układzie kolaboranckim i oba zespoły godzą się potulnie na taką sytuację?
3. AB pomimo strat ponoszonych w wyniku kolaboracji wysuwał się na prowadzenie, ewentualnie przejmował C+D celem zmiany sytuacji?

Jeżeli tak to w jaki sposób odbywało się to i jakimi narzędziami perswazji doprowadzano do wolt?

To nie tak. Weźmy, że uczony z branży rolniczej oblicza ile nóg powinna mieć kura, by jej hodowla była najbardziej opłacalna, bo dostał grant na to z Unii.  Musi przyjąć pewne założenia, np ile je kura czteronoga w porównaniu z jednonogą, czy koszt hodowli wzrasta liniowo z ilością nóg, czy logarytmicznie, itd. I to są jedyne punkty których prawidłowość można kwestionować w dyskusji. Nie można tak jak Ty wołać: "panie, widziałeś Pan kury z trzema nogami!?"

Pan nawet teorie pisze sonetem ;)

w prawdzie liczba wersów nie ta, ale konstrukcja i finałowa „tercyna”, taka że człowiek siedzi i myśli….czy Radziejwoski mógłby być C, czy był tylko kurą z czterema nogami ;)  na ile teorii w praktyce, gdzie i kiedy…

frapująco ujęte rozważania….

A swoją drogą zapotrzebowanie na odmienne formy pisania wciąż istnieje. Tutaj. Nawet po japońsku ;)

Ja się nie zgadzam, żeby on tu pisał haiku i sonety. Mowy nie ma. 

He, he...ja go znam długo. Spuścić go z oka na moment i od razu zaczyna pisać sonety. Potem złażą się wszystkie nasze koleżanki z najdawniejszych czasów i różnymi, jakże niewczesnymi i fałszywymi zachwytami wprawiają go w stupor. Zamiast robić siedzi, zamiast myśleć, pisze haiku. Ja to już ćwiczyłem sto razy. Potem słyszę - Gabryś, zrób coś, haiku mnie nudzi...Tu się rozgrywają poważne rzeczy. Na fejsie każdy może robić co chce...tam jest miejsce na haiku i sonety. Tutaj są przygotowywane różne szarże i podchody, zastawiamy pułapki na wrogów i zwyciężamy. On ma w tym brać aktywny udział, bo się nadaje. Tylko bez haiku i bez sonetów. Okay....I jeszcze jedno, zacznie się od sonetu, a za miesiąc będziemy tu mieli sześciu soneciarzy i jeden przez drugiego będzie wołał - teraz mnie, teraz mnie niech któraś pochwali, ja też jestem fajny. Uprzątnę to jednym ruchem, albowiem nie mam serca...:-/

Rozum to dobra rzecz i czasem się sprawdza. 

"Zdaje się, że jest to jakieś teoretyczne, abstrakcyjne wytłumaczenie tolerancji dla kolaboracji i być może ten mechanizm odpowiada za to, że po Potopie tak wielu kolaborantów uniknęło zasłużonej przecież kary."

Nie wiem, nie jestem specjalistą, ale wydaje mi się, że było ich zbyt wielu, aby ich wszystkich powyrzynać w ramach odwetu, ponieważ mogło to być zwyczajnie nieopłacalne. Poza tym przedpotopowe mniemanie o dziedziczeniu tronu i praw do tego bliższej lub dalszej rodziny może generowało w całej Europie konflikty i różnice zdań, do których podchodzono w miarę liberalnie. Sobieski początkowo stanął po stronie Szwedów i co? Został jednym z niewielu dobrze przez Historię wspominianych władców na naszym firmamencie.

Tak więc konkretnie Potopu i ówczesnej kolaboracji bym do tego nie mieszał (pewnie nawet należałoby wymiślić jakąś inną nazwę dla tego zjawiska nazywanego kolaboracją i zdradą), ponieważ żyjemy w czasach dzisiejszych i myślimy po dzisiejszemu.

Nie chodziłem do klasy mat-fiz, miałem łacinę i inne michałki, i taki wykład z logiki to dla mnie mistrzostwo świata. Ale ogarnąłem. Dziękuję.

Z braku trójnożnych kur w przyrodzie nie wynika, że nie ma liczby trzy.

A mnie to od dość dawna męczy, jak można być takim durniem i takie piękne wiersze pisać

No Tuwim, Broniewski, Mickiewicz i całe stado innych

Właśnie w tej kolejności

Tajemnicza potęga wierszoklectwa

Jest pełno na Ziemi ptaszków wyjadających pasożyty z oczu większych zwierząt, wszystkie są zadowolone...

ŻYCIE.

Janku,
taka to już chyba bieda na świecie, że zamiast mieć łatwiej skutkiem nabierania wprawy jest coraz trudniej. Może wcześniej trudności się nie widzi, a wprawianie się polega przede wszystkim na wprawianiu oka. I może oko nieustannie się wprawia, a reszta to już nie bardzo.

Dryndnę do Ciebie, to się namówimy i jakieś wino pokonamy :-) 

Nadusiłem "odpowiedz"- tak mi się przynajmniej wydaje. Jak każdemu schizofrenikowi.